സർവ്വസമത്വ ബോധം ഈ കവിയുടെ ജീവിത ദർശനമാണ്. പ്രകൃതിയിലെ സർവ്വ തിര്യക്സസ്യ വർഗ്ഗങ്ങളിലും ദൃശ്യമായ സമത്വ സങ്കൽപം മനുഷ്യനിൽ നാൾക്കുനാൾ കുറഞ്ഞുവരുന്നതിലുള്ള ആശങ്കയും വ്യാകുലതയും നിശബ്ദമായ ഒരു നെടുവീർപ്പുപോലെ ശ്രീമൻ നാരായണന്റെ വാക്കുകളിൽ വിങ്ങി നിൽപ്പുണ്ട്.  മാതൃ വാത്സല്യത്തിന്റെ മാധുര്യവും സാരള്യവും വഴിയുന്നവയാണ് ഇതിലെ കവിതകളിൽ പലതും. പ്രകൃതി ചൂഷണത്തിന്റെയും പരിസ്ഥിതി ദൂഷണത്തിന്റെയും ആദി ഹേതുവായ ദുരയുടെ ദുരന്ത ഫലങ്ങളാണ് ചില കവിതകളുടെ പ്രമേയം.