അനുരാഗവിവശരായ സ്ത്രീപുരുഷന്മാരുടെ കണ്ണീരും ചിരിയും വേര്‍പ്പുമെല്ലാം വിശുദ്ധോദാരമായി കാല്പനികത ആഖ്യാനം ചെയ്തതു രുചിച്ചു ശീലിച്ചവര്‍ തങ്ങള്‍ ജീവിക്കുന്നത് ഒത്തുതീര്‍പ്പുകളുടെയും ഭോഗത്തിന്റെയും താല്‍ക്കാലിക താവളങ്ങളിലൂടാണെന്നത് പറയാനിഷ്ടപ്പെടുന്നവരാകണമെന്നില്ല. പക്ഷേ, മുരളിയുടെ സമകാലിക കഥകള്‍ ഇത്തരത്തിലുള്ള ജീവിതങ്ങളെ അതിന്റെ പരിസര സത്യങ്ങളോടൊത്തു ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് അവതരിപ്പിക്കുന്നു. പ്രണയികള്‍ തൊടുമ്പോള്‍ ഹൃദയഹാരിയായ സംഗീതം പോലെ ലയബദ്ധമായ ഒന്നല്ല ശരീരമെന്നും ഒന്നാകലില്‍പോലും അകാര്യമായ വൈകാരികത ദുശ്ശങ്കകളായി ശേഷിക്കുന്നുവെന്നും ഈ കഥകള്‍ പറയുന്നു. – മ്യൂസ്‌മേരി ജോര്‍ജ്‌